Kaldıkları memleket talebe yurdunda birkaç ay daha geçti..kış gelmişti artık..Ankaranın kışı da sertmiş hani..evlerindeki sobalı ısıtma burada yoktu, kalorifer vardı ama kömürle çalışıyordu o zamanlar,bazen kömür gelmiyor,gelince ateşçi gelmiyor,o gelince arıza çıkıyor, bir türlü doğru dürüst ısınamıyorlardı..tam da Türk cehennemi fıkrasında olduğu gibiydi..memleketin özel idaresi ve öğrencilere yardım derneği ancak bu kadarına güç yetirebilmişlerdi..sıcak bir oda bulmak zor, ama sıcak suların aktığı zamanı denk getirebilmek daha da zordu..bazı sabahlar su geldiii diye bir haykırış sonunda yataktan fırlayıp koşarak sayısı da kısıtlı olan duşlara girebilirseniz ve su soğumadan iyi kötü yıkanabilirseniz ne ala, yoksa o sıralarda çevrede oldukça çok olan hamamlara ya da o zamanki adlarıyla sıhhi banyolara gitmek durumundaydınız..hamamdan çıkıp yurda kadar titreye titreye koşması da cabası..
Arada bazı komik olaylar da oluyordu tabi, mesela yurdun önünde gençler birbirlerine laf mı atmış her neyse birden iki yurt arasında meydan savaşı başlıyor, iki tarafın bütün öğrencileri birbirine giriyor, ama bir süre sonra yaptıklarının saçmalığını anlayarak veya yorulduklarından dolayı, aklı başında olan birkaç lider ortaya çıkıp savaşı sona erdiriyor, sonra da iki yurt barışıp neredeyse kan kardeşi oluyor, karşılıklı nezaket ziyaretleri yapılıp ziyafetler düzenleniyordu..ya da karşı apartmanlardan birinde bir kızın perde arkasında striptiz yaptığı haberi etrafta bomba gibi düşüyor, en aklı başında görünenler bile o ayazda en üst kattaki terasta sabaha kadar gözetlemede kalıp sonunda donma tehlikesi geçiriyorlardı..bazı odalarda elinden çok iyi yemek işi gelen arkadaşlar en zor yemekleri en zor şartlar altında yapıyor, kaliteli ve pahalı lokantalarda bile zor bulacağınız lezzette olan bu yemeklerin tadı yiyenlerin damağında ve hafızasında kalıyordu..en çok oynanan oyun da tavlaydı, düzenlenen turnuvalar sonunda iddialı olup yenilenlerden hep birlikte ziyafetler kazanılıyordu..
Kaçak kullanılan mini ocaklar yüzünden sık sık elektrik kontakları atıyor, ders çalışma şöyle dursun aydınlıkta diş fırçalama bile imkansız hale geliyordu..sonunda nasıl olduysa Site yurdundan sıraları geldi, sırası gelenler hemen yeni yurtlarına taşındılar, bu yurda gelirken yanlarında getirdikleri yatak ve yorganlara artık gerek yoktu onları yurtta kalan arkadaşlarına hediye ettiler, bu yeni yurtta çarşaflar düzenli aralıklarla değiştirilir, sıcak sular daha uzun süre akar, kaloriferler devamlı yanar, içerideki lokantada oldukça temiz ve ucuz yemek çıkar, ders çalışabilmek için sürekli açık salonlar vardır..sanki cennete düşmüş gibi sevinmişlerdi..
Sıranın neden bu kadar çabuk geldiği kısa zamanda anlaşılacaktı..onlar gelmeden iki ay kadar önce sağ görüşlü öğrenciler; -ki o zaman onlara başkaları komando diyorlar, ama onlar kendilerine kısaca milliyetçi veya ülkücü diyorlardı, ama hal ve hareketlerinden özellikle bıyıklarını çinliler gibi aşağıya sarkıtmalarından hemen belli oluyorlardı,Barış Manço'nun bıyıkları da biraz ona benziyordu ama o başkaydı tabii- sol görüşlü öğrencileri, -ki onlara da dışındakiler komünist diyorlardı,onlar da buna pek ses çıkarmamakla beraber kendilerine sosyalist denmesini tercih eder gibiydiler- son meydan muharebesinde yenmişler ve yurttan çıkmaları için bir ay zaman tanımışlar, çıkmazlarsa olacaklardan sorumlu olmayacaklarını da gerekli şekilde ve açıklıkta anlatmışlardı..bunun üzerine solcular yurdu terk etmiş ve kendi görüşlerinin hakimiyetinde olan yurtlara sığınmışlar, tabii aynı şekilde de sağcı gençler de sol görüşlülerin elindeki yurtlardan atılmışlardı..bu arada devlet ne yapmıştı derseniz, hiçbir şey..sanki gizli bir el bu süreci ilmek ilmek işliyordu ve herkes ateşe bir kova benzinle koşuyordu, toplum, emniyet ve hükümet yetkilileri ise sadece seyrediyordu..
Bizim acemi çaylaklar da sevinerek gittikleri bu yurtta başlarına neler geleceğini bilmeden yeni odalarına yerleşmekle meşguldüler..okulları en çok bir kilometre uzaktaydı, doğru dürüst ders çalışabilecekleri yerleri vardı, yemek, temizlik sıkıntıları yoktu..daha ne olsundu..
Daha neler olacağı kısa zamanda ortaya çıkacaktı...
Arada bazı komik olaylar da oluyordu tabi, mesela yurdun önünde gençler birbirlerine laf mı atmış her neyse birden iki yurt arasında meydan savaşı başlıyor, iki tarafın bütün öğrencileri birbirine giriyor, ama bir süre sonra yaptıklarının saçmalığını anlayarak veya yorulduklarından dolayı, aklı başında olan birkaç lider ortaya çıkıp savaşı sona erdiriyor, sonra da iki yurt barışıp neredeyse kan kardeşi oluyor, karşılıklı nezaket ziyaretleri yapılıp ziyafetler düzenleniyordu..ya da karşı apartmanlardan birinde bir kızın perde arkasında striptiz yaptığı haberi etrafta bomba gibi düşüyor, en aklı başında görünenler bile o ayazda en üst kattaki terasta sabaha kadar gözetlemede kalıp sonunda donma tehlikesi geçiriyorlardı..bazı odalarda elinden çok iyi yemek işi gelen arkadaşlar en zor yemekleri en zor şartlar altında yapıyor, kaliteli ve pahalı lokantalarda bile zor bulacağınız lezzette olan bu yemeklerin tadı yiyenlerin damağında ve hafızasında kalıyordu..en çok oynanan oyun da tavlaydı, düzenlenen turnuvalar sonunda iddialı olup yenilenlerden hep birlikte ziyafetler kazanılıyordu..
Kaçak kullanılan mini ocaklar yüzünden sık sık elektrik kontakları atıyor, ders çalışma şöyle dursun aydınlıkta diş fırçalama bile imkansız hale geliyordu..sonunda nasıl olduysa Site yurdundan sıraları geldi, sırası gelenler hemen yeni yurtlarına taşındılar, bu yurda gelirken yanlarında getirdikleri yatak ve yorganlara artık gerek yoktu onları yurtta kalan arkadaşlarına hediye ettiler, bu yeni yurtta çarşaflar düzenli aralıklarla değiştirilir, sıcak sular daha uzun süre akar, kaloriferler devamlı yanar, içerideki lokantada oldukça temiz ve ucuz yemek çıkar, ders çalışabilmek için sürekli açık salonlar vardır..sanki cennete düşmüş gibi sevinmişlerdi..
Sıranın neden bu kadar çabuk geldiği kısa zamanda anlaşılacaktı..onlar gelmeden iki ay kadar önce sağ görüşlü öğrenciler; -ki o zaman onlara başkaları komando diyorlar, ama onlar kendilerine kısaca milliyetçi veya ülkücü diyorlardı, ama hal ve hareketlerinden özellikle bıyıklarını çinliler gibi aşağıya sarkıtmalarından hemen belli oluyorlardı,Barış Manço'nun bıyıkları da biraz ona benziyordu ama o başkaydı tabii- sol görüşlü öğrencileri, -ki onlara da dışındakiler komünist diyorlardı,onlar da buna pek ses çıkarmamakla beraber kendilerine sosyalist denmesini tercih eder gibiydiler- son meydan muharebesinde yenmişler ve yurttan çıkmaları için bir ay zaman tanımışlar, çıkmazlarsa olacaklardan sorumlu olmayacaklarını da gerekli şekilde ve açıklıkta anlatmışlardı..bunun üzerine solcular yurdu terk etmiş ve kendi görüşlerinin hakimiyetinde olan yurtlara sığınmışlar, tabii aynı şekilde de sağcı gençler de sol görüşlülerin elindeki yurtlardan atılmışlardı..bu arada devlet ne yapmıştı derseniz, hiçbir şey..sanki gizli bir el bu süreci ilmek ilmek işliyordu ve herkes ateşe bir kova benzinle koşuyordu, toplum, emniyet ve hükümet yetkilileri ise sadece seyrediyordu..
Bizim acemi çaylaklar da sevinerek gittikleri bu yurtta başlarına neler geleceğini bilmeden yeni odalarına yerleşmekle meşguldüler..okulları en çok bir kilometre uzaktaydı, doğru dürüst ders çalışabilecekleri yerleri vardı, yemek, temizlik sıkıntıları yoktu..daha ne olsundu..
Daha neler olacağı kısa zamanda ortaya çıkacaktı...
0 Yorumlar