Engel, kabaca bir eylemin yapılmasını önleyen veya zorlaştıran etkendir.dar anlamıyla kişiyi yapmak istediği bir şeyden alıkoyan bir olgu, veya imkanın olmayışı diye düşünürken,daha geniş açıdan bakarsak insanı dilediği her hangi bir şeyi yapmaktan alıkoyan bir engel neredeyse herkesin önünde vardır.bu engel yasak olur, korku olur, maddi imkanların yetersizliği olur vs.
Ben burada bildiğimiz anlamda bedensel veya ruhsal engel durumunu yazmak istiyorum, yoksa genel anlamda engellerden bahsetmeye kalksak işin sonunu getiremeyiz neredeyse.
Bu konu, bugünlerde bir sebeple uğradığım fizik tedavi ve rehabilitasyon merkezinde görüp izlediklerim üzerine aklıma düştü..özellikle genç erkekler, kızlar, çocuklar ve orta yaşlı birçok insan burada rehabilite edilmeye çalışılıyor..bir an içinde veya farkında bile olmadan başa gelen bir kaza, veya doğum öncesinde veya sırasında kısa bir terslik ya da hastalık, bir trafik kazası, hatta yolda yürürken başa gelen bir şanssızlık daha neler neler..sormaya çekiniyorsunuz veya üzülüyorsunuz.. hepsinin başına gelen bir acı olay, hastalık, kaza artık ne derseniz deyin bu insanları kendi kendilerine hayatlarını devam ettiremez hale getiriyor..hepsinin yanında ya bir yakını, en çok da anneleri, bu başa gelen travma ve sonuçlarıyla savaşıyorlar.ortam ister istemez sessiz ve mütevekkil insanlar, yardımcı olmak isteyenlerle dolu.herkes birbirine anlayış ve umut dolu bakışlarla bakıyor.
Bu engelli insanlarla şu an sağlıklı olanlar arasında sanki saniyelerle ölçülebilecek bir şans farkı var; şu an sağlıklı ve hiçbir sıkıntısı yokmuş gibi görünen bir kişinin bırak yarını kısa bir zaman sonra engelli bir kişi haline gelmeyeceğine hiç bir garantisi yok..sanki sağlıklı insanların peşinden koşan bir engel kaynağı, onların bir anda ayağının sürçmesini, tökezlemesini bekliyor.öyle bana bir şey olmaz ben sağlam ayakkabı giyerim, düşmem, hasta olmam, iyi araba kullanırım, kaza olmayacak şekilde tedbirli davranırım demek hiç bir şeyi garantilemiyor.tabii ki bu önlemleri alacağız ama kaçınılmaz olaylar diye de bir olgu var.işte buradaki insanlarda bunların sonuçlarına şahit oluyorsunuz.
Yaşam denen, insanın yaşadığı sürecin içinde neredeyse en büyük ödül olan,adına sağlıklı olmak denen o muazzam halin kıymetini burada anlıyorsunuz, halinize durumunuza şükrediyorsunuz.hele belli bir yaşa kadar sağlıklı sıkıntısız gelmişseniz, genç yaşta hatta çocuk yaşta sağlığını kaybedenleri görünce onların karşısında bir çeşit utanma hissi geliyor insanın içine.niçin bu saf çocuk, niçin hayatının baharındaki şu kız, neden bu genç delikanlı diye soruyorsunuz defalarca ama tatmin edici bir cevap yok maalesef.
Bu durumda sağlığı olanlara, engeli olmayanlara daha büyük bir ödev çıkıyor bence; bu durumunun diyetini ödemek, engeli olanlara elinden geldiğince yardımcı olmak, moral vermek, engellerini mümkün olduğunca hissettirmemek, unutturmak..asıl engel davranışlarımızda..engeliyle beraber toplum içinde yaşayan, bir görev alan, bir yer tutan, bir katkı sunmaya çalışan, toplumun en önemli bir parçası olduğunu gözlerimizin içine sokan bu insanları rencide etmeden birlikte bu hayatı sürdürmeye çalışmak...
Ben burada bildiğimiz anlamda bedensel veya ruhsal engel durumunu yazmak istiyorum, yoksa genel anlamda engellerden bahsetmeye kalksak işin sonunu getiremeyiz neredeyse.
Bu konu, bugünlerde bir sebeple uğradığım fizik tedavi ve rehabilitasyon merkezinde görüp izlediklerim üzerine aklıma düştü..özellikle genç erkekler, kızlar, çocuklar ve orta yaşlı birçok insan burada rehabilite edilmeye çalışılıyor..bir an içinde veya farkında bile olmadan başa gelen bir kaza, veya doğum öncesinde veya sırasında kısa bir terslik ya da hastalık, bir trafik kazası, hatta yolda yürürken başa gelen bir şanssızlık daha neler neler..sormaya çekiniyorsunuz veya üzülüyorsunuz.. hepsinin başına gelen bir acı olay, hastalık, kaza artık ne derseniz deyin bu insanları kendi kendilerine hayatlarını devam ettiremez hale getiriyor..hepsinin yanında ya bir yakını, en çok da anneleri, bu başa gelen travma ve sonuçlarıyla savaşıyorlar.ortam ister istemez sessiz ve mütevekkil insanlar, yardımcı olmak isteyenlerle dolu.herkes birbirine anlayış ve umut dolu bakışlarla bakıyor.
Bu engelli insanlarla şu an sağlıklı olanlar arasında sanki saniyelerle ölçülebilecek bir şans farkı var; şu an sağlıklı ve hiçbir sıkıntısı yokmuş gibi görünen bir kişinin bırak yarını kısa bir zaman sonra engelli bir kişi haline gelmeyeceğine hiç bir garantisi yok..sanki sağlıklı insanların peşinden koşan bir engel kaynağı, onların bir anda ayağının sürçmesini, tökezlemesini bekliyor.öyle bana bir şey olmaz ben sağlam ayakkabı giyerim, düşmem, hasta olmam, iyi araba kullanırım, kaza olmayacak şekilde tedbirli davranırım demek hiç bir şeyi garantilemiyor.tabii ki bu önlemleri alacağız ama kaçınılmaz olaylar diye de bir olgu var.işte buradaki insanlarda bunların sonuçlarına şahit oluyorsunuz.
Yaşam denen, insanın yaşadığı sürecin içinde neredeyse en büyük ödül olan,adına sağlıklı olmak denen o muazzam halin kıymetini burada anlıyorsunuz, halinize durumunuza şükrediyorsunuz.hele belli bir yaşa kadar sağlıklı sıkıntısız gelmişseniz, genç yaşta hatta çocuk yaşta sağlığını kaybedenleri görünce onların karşısında bir çeşit utanma hissi geliyor insanın içine.niçin bu saf çocuk, niçin hayatının baharındaki şu kız, neden bu genç delikanlı diye soruyorsunuz defalarca ama tatmin edici bir cevap yok maalesef.
Bu durumda sağlığı olanlara, engeli olmayanlara daha büyük bir ödev çıkıyor bence; bu durumunun diyetini ödemek, engeli olanlara elinden geldiğince yardımcı olmak, moral vermek, engellerini mümkün olduğunca hissettirmemek, unutturmak..asıl engel davranışlarımızda..engeliyle beraber toplum içinde yaşayan, bir görev alan, bir yer tutan, bir katkı sunmaya çalışan, toplumun en önemli bir parçası olduğunu gözlerimizin içine sokan bu insanları rencide etmeden birlikte bu hayatı sürdürmeye çalışmak...
0 Yorumlar