38

Ocak ayının en soğuk günlerinden birinde, öğleyin başlamış hikayem...Gezginliğim ve kafama eseni yapma huyum daha o günden belirmiş: Hastaneye yetişmeyi bekleyemeyip bir taksinin içinde doğmuşum. Hem de ters olarak. Öyle ki sağ salim doğarsam adımı Murat koymaya karar vermişler (taksi bir Murat'mış :) Babamın küçük manevrasıyla adım Özge'ye çevrilmiş ve böylece ilk macerama yakışır adımı almışım. (Özge bir sıfattır. Farklı, başka anlamına gelir. Bakınız "Leyla bir özge candır" :) İlk maceram sayesinde annemle birlikte ertesi gün gazeteye manşet olmuşuz. Tüm şüphelere, başka maceralara rağmen yaşamışım.(Anlatmaya değer ikinci maceram 1 yaş civarında nazarlığımın çengelli iğnesini yutmam olabilir :) Ve tam 38 yıl geçmiş. 40'a iki kala yaptığım ve yapamadığım o kadar çok şey var ki...Her yıl doğumgünüm civarında içimi bir telaş sarardı. Zamanın çok çabuk geçtiğini düşünüp paniklerdim. Bu yıl öyle olmadı. Kendimle barışmışım gerçekten. Farkına varmadan herkesin hayatının kendine göre bir hızda aktığını kabullenmişim. Bu da benim hayatım, şu an elimdekilerle, sevdiklerimle mutluyum. Gelene hoşgeldin, gidene güle güle... 

My story had started on a cold January day, at noon time...My traveler and free minded spirit had showed up on this very first day : I was born in a taxi, not caring to wait until my parents reached the hospital. In a reverse position. So much that they decided to name me Murat (after the brand of the taxi Murat) if i was born safe :) With a small manoeuver from my dad, my name was turned into Özge and so i was  aptly named regarding my first adventure (Özge is an adjective. It means different, other) Thanks to my first adventure we appeared on the headlines of the local newspaper with my mom the next day. Despite all doubts and other adventures i survived. (The second noteworthy adventure could perhaps be my swallowing of the safety pin of the evil eye bead around 1 year old:) And 38 years had passed. Only two years left to 40, there are so many things i had done and could not have done...Every year around my birthday i would feel a flurry. I would panic thinking about how fast time had gone by. This year was different. I have really established peace with myself. Without noticing i came to accept that everyone's life runs on one's own pace. This is my life. I am happy with the ones i have and love right now. Welcome to all those who arrive, farewell to all those who leave...