Bazen delirmeye ne kadar çok yaklaştığınızı düşünüyor musunuz? Üzüntü, öfke, çaresizlik, umutsuzluk bir anda içinize dolduğunda aklınızın toplanıp başka diyarlara göçmeye hazır olduğunu farkediyor musunuz? Bu kalp kırıklığından kurtulmanın tek çaresi aklımı yitirmek diyor musunuz? Ben tam o noktadayım işte. Dile kolay 120 insan öldürüldü. Uzaktan sadece bir rakam ama her biri ayrı işte, 120 ayrı hayat demek. Fotoğraflarını görünce inanıyorum, onca aydınlık yüz, artık yoklar. Sevenleri, sevdikleri ne yapar bundan sonra? Unutmanın coğrafyasındayız, peki yakınları bunu nasıl unutsun?
Kendimi avutmak için yine ellerime döndüm. Bir baktım ki kalpler var elimde...
-----------------
Do you ever think how close you are to going mad? When sadness, rage, despair, hopelessness fill inside you all of a sudden, do you realize that your mind is ready to migrate to far away lands? Do you tell yourself that the only way to get rid of this heart break is to lose your mind? I am right at this point. It is easy to tell 120 people had been killed by a bomb in a peace rally in Ankara. From afar it is just a number but all of them are different, 120 separate lives. I believe when i see their photos, so many bright faces, they don't exist anymore. What will their beloved ones, the people who love them will do? We are in the geography of forgetting, then how will their beloved ones forget?
I turn back to my hands again to sooth myself. And i realize i have hearts in my hands...
yitip giden canlar için...10 Ekim 2024
----------------
for the souls we have lost...10 October 2024
Yıllar önce bombalı bir saldırıda hayatını kaybeden Onat Kutlar'ın "Turgut'a" şiirinden...
"Düşünüyorum nasıl budandık bahara ulaşmak için.
Şimdi sessiz duruyoruz kıyısında bir düşüncenin
unutmamak için çünkü unutuşun kolay ülkesindeyiz
ölü balıklar geçiyor kırışık bir deniz sofrasından
ve ellerinde fenerlerle benim arkadaşlarım
durmadan düşünüyorum ne kadar çok öldük yaşamak için."
--------------
From "Turgut'a" poem by the poet Onat Kutlar, who lost his life after a bomb attack years ago...
"I think how much we have been pruned to reach the spring.
Now we stand silently by the coast of a thought
not to forget because we are in the land of easily forgetting
dead fishes pass by the table of a crinkled sea
and my friends with lanterns in their hands
i constantly think how much we have died to live."
ölü balıklar geçiyor kırışık bir deniz sofrasından
ve ellerinde fenerlerle benim arkadaşlarım
durmadan düşünüyorum ne kadar çok öldük yaşamak için."
--------------
From "Turgut'a" poem by the poet Onat Kutlar, who lost his life after a bomb attack years ago...
"I think how much we have been pruned to reach the spring.
Now we stand silently by the coast of a thought
not to forget because we are in the land of easily forgetting
dead fishes pass by the table of a crinkled sea
and my friends with lanterns in their hands
i constantly think how much we have died to live."
0 Yorumlar